Ζει σε μια «γωνιά» της Ελλάδας, στη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Αγιο Ορος αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, τα τελευταία 20 χρόνια.
Πρόσφατα βγήκε από το ησυχαστήριό του, με αφορμή την ανησυχητική εξάπλωση της Χρυσής Αυγής, γεγονός που τον εξόργισε και τον προκάλεσε να γράψει ακόμη ένα βιβλίο. Ο λόγος για τον Αγιορείτη μοναχό Αββακούμ ο οποίος αναλύει και εξηγεί από την πλευρά του τους λόγους που βρίσκει πρόσφορο έδαφος το ναζιστικό κόμμα στους Ελληνες και κυρίως στους νέους.
Στο βιβλίο του με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή ως Δούρειος Ιππος Αντιχριστιανισμού» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην Εκκλησία και την Πολιτεία, τις οποίες καθιστά υπεύθυνες για την κοινωνικοπολιτική κρίση που διαπερνά τη χώρα.
Χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή ως μια ναζιστικοπαγανιστική αίρεση και την προσπάθειά της να προσεγγίσει τους Ελληνες πολίτες που βάλλονται από την κρίση «ως μια επιτηδευμένη προσπάθεια εξαπάτησης».
Ζητεί από την Εκκλησία να αποκηρύξει επίσημα τις πεποιθήσεις του ναζιστικού κόμματος ξεγυμνώνοντάς την στα μάτια όσων έχουν παγιδευτεί. Ταυτόχρονα καλεί τα αριστερά κόμματα να λειτουργήσουν ως αντίρροπες δυνάμεις κυρίως στη νεολαία που είναι η εύκολη... λεία.
Το «Εθνος» επικοινώνησε με τον Αγιορείτη μοναχό Αββακούμ, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει αποκλειστικά και μόνο για το βιβλίο του. «Ζω σε μια γωνία της γης, από επιλογή, μακριά από τη δημοσιότητα και προτιμώ να παραμείνω άγνωστος», απάντησε, όταν τον ρωτήσαμε για τη ζωή του. Η μοναδική πληροφορία που μας έδωσε ήταν πως ως «λαϊκός ήμουν εκπαιδευτικός».
Η Χρυσή Αυγή εξαπατά τον λαό που υποφέρει
Αντίθετα, οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις σχετικά με τη Χρυσή Αυγή καταιγιστικές:
Ποιο ήταν το κίνητρό σας να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;
Εντυπωσιάστηκα από τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα που δέχθηκα το τελευταίο διάστημα από ανθρώπους απλούς, οι οποίοι μου έλεγαν ότι δέχονται πιέσεις να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Οι πιέσεις προέρχονται και από κληρικούς. Εξοργίστηκα και κατάλαβα ότι ο κόσμος είναι παγιδευμένος γιατί δεν γίνεται πνευματική καθοδήγηση από τους ιερείς.
Αργότερα αντιλήφθηκα ότι και οι αρχιερείς είναι σε ένα βαθμό μοιρασμένοι και χωρίζονται σε εκείνους που είναι αδιάφοροι με τη Χρυσή Αυγή, σε εκείνους που είναι εναντίον και σε αυτούς που είναι υπέρ ή την ανέχονται. Τότε πήρα την απόφαση να τοποθετηθώ.
Ποιος είναι ο λόγος που η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί -όπως γράφετε στο βιβλίο σας- την Εκκλησία ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων;
Είναι απλό. Οι χρυσαυγίτες προσεγγίζουν με ύπουλο τρόπο τον κόσμο, που αυτή τη στιγμή υποφέρει. Περνούν στους πολίτες την άποψη ότι πιστεύουν στον Χριστό. Ομως πρόκειται για μια αίρεση με ναζιστικές καταβολές που θεωρεί ότι ο Χριστός είναι ενσάρκωση του θεού Φοίβου. Ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί ούτε για τα «πιστεύω» του κόμματος ούτε για τις πραγματικές προθέσεις. Εγω τους άθεους τους σέβομαι. Τους χρυσαυγίτες όμως όχι.
Με ποιο τρόπο η Εκκλησία και η Πολιτεία μπορούν κατά την άποψή σας να λειτουργήσουν ως ανάχωμα σε αυτή την υπόθεση;
Πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να συγκροτήσουμε και να σταθεροποιήσουμε τη συλλογικότητά μας ως έθνος. Η Εκκλησία να αποκηρύξει επίσημα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Χρυσής Αυγής ως αίρεσης ή σέχτας. Οι λαοί δεν διαλύθηκαν ποτέ για οικονομικούς λόγους, αλλά κατέρρευσαν ή αφανίστηκαν όταν έχασαν την ψυχή τους. Φτώχεια και ανέχεια είχαμε και το 1940 και τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό δεν εμπόδισε να βγουν τεράστια αναστήματα πνευματικότητας όπως Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Σεφέρης.
Η δικτατορία δεν εμφανίστηκε λόγω οικονομικών δεινών, αλλά γιατί είχαν δημιουργηθεί ρωγμές στο πολιτικοκοινωνικό μας στάτους.
Πώς μπορεί να απομονωθεί το ναζιστικό ρεύμα;
Με τη διαφώτιση του λαού. Οχι με θεσμικές παρεμβάσεις γιατί αυτές θα λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ. Οι χρυσαυγίτες θα το εκμεταλλευτούν και θα μεταμφιεστούν ως υπερασπιστές της νομιμότητας.
Εγκώμια στον «ανίκητο ήλιο»
Ενα μικρό δείγμα "για το πώς και σε τι ακραία μορφή γίνεται διάβρωση της ψυχής και του μυαλού των νέων που εγκλωβίζονται" στο ναζιστικό κόμμα παραθέτει ο μοναχός Αββακούμ στο τεύχος 5 Ιανουαρίου 2000 του περιοδικού "Αντεπίθεση" της Νεολαίας της Χρυσής Αυγής. "Ο Ανίκητος Ηλιος! Ο Εωσφόρος! Τίθεται εκτός παραδείσου/.Οι ανά τον κόσμο δούλοι υποταγμένοι θα τον πουν Διάβολο. Σατανά και αυτός θα γελά, θα καγχάζει. Μόνος του. Με τους συμπολεμιστές του. Ο Εωσφόρος".
"..." πολλοί ανυποψίαστοι Ορθόδοξοι Ελληνες θα έχουν παρατηρήσει (και θα έχουν ίσως ενθουσιαστεί, αν όχι γοητευτεί) το με πόσο σεβασμό μιλούν στελέχη της Χρυσής Αυγής για το Χριστό και με πόση θέρμη τον υπερασπίζονται. Μόνο που οι απλοί αυτοί ανυποψίαστοι πολίτες δεν ξέρουν, πως όταν μιλούν για το Χριστό οι "ιδεολόγοι" της Χρυσής Αυγής, ο "Χριστός τους" είναι κάτι άλλο.. Και ας αφήσουμε την ίδια τη Χρυσή Αυγή να μας πει τι εννοεί όταν χρησιμοποιεί το όνομα Χριστός: Ο χρυσομάλλης Χριστός, Φοίβος και Μίθρας μαζί ενσαρκώνεται στη Γη, για να διώξει το σκοτάδι και το κακό μακριά από τους ανθρώπους.. "...Ισως κάποιοι απλοί ορθόδοξοι πιστοί, διαβάζοντας αυτές τις πρώτες εδώ γραμμές για την "ταυτότητα" και το αντιχριστιανικό "πιστεύω της Χρυσής Αυγής, αισθάνονται τώρα, ότι διέπραξαν κάτι το εφάμαρτο με την ψήφο τους που έδωσαν και εισήλθε με εκλεγέντες βουλευτές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ένα τέτοιο κόμμα".
ΠΗΓΗ
ΕΛΛΑΣ: ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΝ 2008 – «SOL INVICTUS»
Αναρτήθηκε από τον/την xryshaygh στο Δεκεμβρίου 21, 2008
Ο «Κύκλος της Φωτιάς» είναι ακόμη Ζωντανός!
Η αθάνατη Γιορτή των Γενεθλίων του Ανικήτου Ηλίου. Και εμείς εξωμότες της… πολιτικής των διαχειριστών και των εμπόρων των ιδεών, Υπερασπιστές της Παράδοσης, τελευταίοι Πιστοί σε έναν κόσμο, που οδηγείται στην Αθεΐα και διαλέγει σαν είδωλό του τον φρικτό Μολώχ, νοιώθουμε παντοδύναμο μέσα μας, τις Άγιες αυτές Ημέρες, το κάλεσμα της Φυλετικής ψυχής, το κάλεσμα του Αήττητου Ηλίου.
Στην μεταπολεμική εποχή της υλοκρατίας που ζει η τωρινή ανθρωπότητα, βυθισμένη στην δίνη της κερδοσκοπίας του συμφέροντος και της ισοπεδωτικής διεθνοποίησης, οι γιορτές αυτές κρατούν το υπολειπόμενο μυστικό νόημα της ύπαρξης, και πέρα από την εμπορευματοποίησή τους διατηρούν άσβεστη μια σπίθα μαγείας, θρησκευτικής μέθεξης και εσωτερικής χαράς.
Οι ψίθυροι του αρχέγονου παρελθόντος μένουν ασίγαστοι, άσχετα από τον επαχθή υλιστικό τρόπο της προκατ-πλαστικοποιημένης εποχής μας, κι ακόμα ο Άνθρωπος νοιώθει πως αναζητάει την επαφή με το κοσμικό Ένα, πηγή της Αρμονίας, της Υγείας και της Ομορφιάς. Όταν ο Πάπας Γρηγόριος αποφάσισε να εγκαταστήσει τις Χριστιανικές γιορτές στις ίδιες περίπου ημέρες με τις πανάρχαιες παγανιστικές γιορτές των προγόνων μας, εξυπηρέτησε (μάλλον ακούσια) την επιβίωση της ψυχικής ακεραιότητας της Φυλής. Ήδη η λαίλαπα είχε αφανίσει με λύσσα και μισαλλοδοξία πάμπολλα στοιχεία του Ελληνικού Πολιτισμού, γκρεμίζοντας τους Αρχαίους Θεούς από τα βάθρα τους και ξεκληρίζοντας τους πιστούς.
Όμως καμμία απειλή, καμμία συνωμοσία ή άθλια σκοπιμότητα οποιουδήποτε μισανθρώπου δεν στάθηκε ικανή να ξεριζώσει το μύχιο και τρίσβαθο ρεύμα της Ιερής Παράδοσης. Ο Χριστός σαν άλλος Απόλλωνας αναδύθηκε μέσα από το σκοτάδι, απορροφώντας στο πρόσωπό του όλα τα στοιχεία του Ηλιακού Λόγου.
Ο Χριστός, Φοίβος και Μίθρας μαζί ενσαρκώνεται στην Γη, για να διώξει το σκοτάδι και το κακό μακριά από τους Ανθρώπους. Αλεξίκακος και ιατρός, εξορκιστής των Δαιμόνων και φύλακας των παιδιών, φωτοβόλος Υιός του Μεγάλου Πατέρα προστάτη. Του Πατέρα που παίρνει στην χριστιανική εικονογραφία την μορφή του Διός-Βόταν.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η καθιέρωση των Χριστουγέννων (που μέχρι και τον 4ο μ.Χ. αιώνα γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια), στις ημέρες της πανάρχαιης Yule (Julletinde-Jullfest), της μεγάλης γιορτής των Αρίων τιμώντας με ποικίλους τρόπους στο χειμερινό ηλιοστάσιο τα Γενέθλια του Ηλίου.
Ο ενσαρκωμένος Ήλιος – Χριστός, νεώτερη όψη του Απόλλωνα, του Διονύσου, του Μίθρα, εμφανίζεται στον κόσμο σταλμένος από τον Ένα, τον Ύψιστο Θεό Πατέρα του κόσμου: Δία, Βόταν, Αχούρα Μάζδα για να προσφέρει την ευλογία του, στους λάτρεις του Ουράνιου και να συντρίψει τις δαιμονικές λεγεώνες του σκότους και του ψύχους. Θεραπευτής, Διδάσκαλος, Μουσηγέτης, φορέας της συγχώρεσης και Δαιμονοκτόνος εμφανίζεται ο Χριστός, Άδωνις και Baldur μαζί, Διόνυσος Ελευθερεύς και Σωτήρ.
Τα Θεοφάνεια ή Επιφάνεια είναι τα γενέθλια του Ανίκητου Ήλιου, του ενσαρκωμένου Θείου Λόγου, του Λατρευτού παιδιού του Υψίστου. Ολόκληρη η φύση καλωσορίζει τον ερχομό του κι οι Λαοί μας ξεσπούν σ’ ένα ξεφάντωμα. Το Έλατο των Χριστουγέννων, θαυμαστό κατάλοιπο της πανάρχαιης δενδρολατρείας, στολίζεται με χίλιες λάμψεις όντας μια εικόνα της φύσης που πανηγυρίζει για τον ξαναγεννημό Εκείνου. Το Έλατο, αύρα των βουνών, εικόνα της αρχέγονης πρωτοπατρίδας και «άλλο εγώ» της ιερής φηγού, στέκει δίπλα μας όπως περήφανο κατανίκησε το κοσμικό ψύχος και την πτώση, σημαίνει σαν βέλος τον δρόμο προς τον ουρανό και λάμπει ακτινοβολώντας τις Δυνάμεις του Φωτός και της Ζωής, αιώνιο σύμβολο της μυστικής Ygdrasil.
Ο Ήλιος γεννάται σαν Σωτήρ, και προσφέρει σ’ όλους τα δώρα του, κι όλοι χαρίζουν στους οικείους τους και τους γείτονες δώρα σφυρηλατώντας την άρρηκτη αλυσίδα του αίματος και της κοινότητας. Στολίδια, γλυκίσματα, φροντισμένα τροφεία κι’ άφθονα μαγικά φυτά στήνουν ένα χαρμόσυνο σκηνικό.
Όπως χιλιάδες χρόνια πριν στα μικρά ή κατ’ αγρούς Διονύσια και τα Λήναια, στις ανάλογες ημέρες. Με συντροφικότητα, συγγνώμη, όνειρα, ευχές και υλικές προσφορές οι Άνθρωποι γιορτάζουν τα Γενέθλια του Ανίκητου Ηλίου – Χριστού και τα Θεοφάνεια, την γενέθλια γιορτή του Φωτός.
Οι καλικάντζαροι της παράδοσης, τα δύσμορφα μικρά δαιμόνια που πριονίζουν το δέντρο της γης, στοιχειακά πλάσματα ανάλογα των τευτονικών Trolls χάνονται στο φως του ενσαρκωμένου Ηλίου, κι’ έτσι ο κορμός της μελίας Ygdrasil που στηρίζει τον κόσμο, όλη η ίδια η φύση δέχεται την Ουράνια ευλογία και συνεχίζει την Άνοδο στον δρόμο της εξέλιξης. Ακριβώς όπως στο θερινό ηλιοστάσιο (Sonnen-wende, Midsommer των Βορείων) ανάβουν οι φωτιές τα Αγιαννιού και έρχεται ο Κλήδονας, καθώς οι πυρές καίνε σ’ όλη την Ευρώπη.
Ο Sol invictus κατέρχεται στους Ανθρώπους για να τους βοηθήσει στον αγώνα της Ανόδου. Το πιο μεγάλο καυσόξυλο ανάβει στην Εστία (γνωστό σαν μαμμή και μπάμπω), ακτινοβολώντας φως και θέρμη, εικόνα μικροσκοπική του ξαναγεννημένου Ηλίου. Οι Ιερείς ευλογούν τα νερά, το νερό μ’ αλάτι ξορκίζει τα σπίτια των χωρικών απ’ τα ξωτικά και μαζί μ’ όλα αυτά το καράβι των Χριστουγέννων ξαναζωντανεύει τις αρχέγονες μνήμες του Ποσειδεώνα μήνα, χαρισμένου στον γαιοσείστη δαιμονομάχο Θεό των Νερών. Οι λιτανείες όπου χιλιάδες κεριά και λαμπάδες ανάβονται ξυπνούν κάτι από τα Δελφικά Δαδοφόρια και ο Διόσθυος μήνας των Σπαρτιατών ξαναζεί.
Ο Sol invictus κατέρχεται στους Ανθρώπους για να τους βοηθήσει στον αγώνα της Ανόδου. Το πιο μεγάλο καυσόξυλο ανάβει στην Εστία (γνωστό σαν μαμμή και μπάμπω), ακτινοβολώντας φως και θέρμη, εικόνα μικροσκοπική του ξαναγεννημένου Ηλίου. Οι Ιερείς ευλογούν τα νερά, το νερό μ’ αλάτι ξορκίζει τα σπίτια των χωρικών απ’ τα ξωτικά και μαζί μ’ όλα αυτά το καράβι των Χριστουγέννων ξαναζωντανεύει τις αρχέγονες μνήμες του Ποσειδεώνα μήνα, χαρισμένου στον γαιοσείστη δαιμονομάχο Θεό των Νερών. Οι λιτανείες όπου χιλιάδες κεριά και λαμπάδες ανάβονται ξυπνούν κάτι από τα Δελφικά Δαδοφόρια και ο Διόσθυος μήνας των Σπαρτιατών ξαναζεί.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ - ΜΕΤΩΠΟ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή
DIES NATALIS SOLIS INVICTI - Τετάρτη, Δεκέμβριος 21, 2011
21η Δεκεμβρίου. Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Μια Νέα ροδοδάκτυλη Αυγή θα ανατείλλει.
Η αθάνατη γιορτή των Γενεθλίων του Ανίκητου Ήλιου.
Οι γιορτινές ημέρες για τον Χριστιανισμο, συνάμα και για την Λευκή Φυλή, είναι ημέρες χαράς, αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, όμως σηματοδοτούν και τον απολογισμό έργων, του έτους που φεύγει και ορισμός στόχων για μια καινούργια αρχή!
Σε μια κοινωνία παρηκμασμένη,βυθισμένη σε μια αδηφάγα υπερκαταναλωτική μανία, που η άκρατη κερδοσκοπία, ο ατομικισμός και η ωφελιμιστική ευδαιμονία αποτελούν στοιχεία του κυρίαρχου αστικού πολιτισμού, οι γιορτές αυτές κρατούν άσβεστη την φλόγα μιας ανώτερης, εσωτερικής χαράς και ευεξίας,την πίστη στο αιώνιο μυστικό της Ζωής. Πάρα τις προσπάθειες αιώνων, να εξαλειφθεί η Πίστη στην αρχέγονη λατρεία της Φύσης,είχε σαν αποτέλεσμα να διατηρηθεί αναλλοίωτο το πνεύμα της ίδιας της Φυλετικής Ψυχής.
"Η αρχαία ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη
Ο Μέγας Παν δεν πέθανεν,όχι ο Παν δεν πεθαίνει!"
Με τα μοναδικά αυτά λόγια του ποιητή,Εμείς οι τελευταίοι πιστοί, μιας λάμψης που ποτέ δεν έσβησε,φορείς μιας μυστικής κοινωνίας Αρίστων, ιεροφάντες στο Άδυτο της Ιερής Παράδοσης, βαδίζουμε...μέσα στην νύχτα που κάποιοι επέβαλλαν,σαν τύμπανα πολέμου πάλλονται οι καρδιές μας, με τον Ήλιο κρυμμένο μέσα τους.Ιππότες του αστραφτερού σκότους συνεχίζουμε μέσα στην θύελλα,σε πείσμα των καιρών, για το αέναο γύρισμα του κύκλου.Προχωράμε μπροστά,αιμάτινο ποτάμι στην Μητέρα Γη,σπόρος για την παντοτινή αναγέννηση της Φύσης,με το αείρευστο,το άφθαρτο πυρ του Ήλιου κάθαρση στις ψυχές μας,αφουγκραζόμαστε το ψιθύρισμα των δέντρων που με την κορυφή τους δείχνουν το διαδρομή του ταξιδιού για την Υπερβορέα.
Λίγοι έναντι πολλών,επιλέγοντας την ζωή του λύκου αντί του προβάτου,ενάντιοι σε ένα κόσμο που προσκύναει τον Μολώχ,στρέφουμε το βλέμμα μας ψήλα...προς τον Δημιουργό της Αρμονίας,της Ομορφιάς νιώθοντας μέσα μας δυνατά όσο ποτέ τον ποιήτη "Η γη μας γη άφθαρτων αερικών και ειδώλων, Πασίχαρος και υπέρτατος θεός μας ειν’ο Απόλλων"
Λίγοι έναντι πολλών,επιλέγοντας την ζωή του λύκου αντί του προβάτου,ενάντιοι σε ένα κόσμο που προσκύναει τον Μολώχ,στρέφουμε το βλέμμα μας ψήλα...προς τον Δημιουργό της Αρμονίας,της Ομορφιάς νιώθοντας μέσα μας δυνατά όσο ποτέ τον ποιήτη "Η γη μας γη άφθαρτων αερικών και ειδώλων, Πασίχαρος και υπέρτατος θεός μας ειν’ο Απόλλων"
