Στο περιοδικό «Αντεπίθεση» της νεολαίας της Χρυσής Αυγής, σε τεύχος που κυκλοφόρησε στις 5 Ιουνίου 2000, στο άρθρο : «Ο Λευκός Εωσφόρος του 21ου αιώνα» υμνείται, και δη σε επίπεδο λατρείας, ο Εωσφόρος «που οι δούλοι και οι υποταγμένοι τον λένε Διάβολο και Σατανά και αυτός γελά»…
Στο άρθρο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: »Ο ΛΕΥΚΟΣ ΕΩΣΦΟΡΟΣ του 21ου αιώνα. Αυτή είναι μεγάλη τιμή. Αυτή είναι καταξίωση των αγώνων μας. Αυτό είναι το στεφάνι που μας χάρισαν οι εχθροί μας. Σε εμάς απομένει το απόλυτο θράσος. Ας θυμηθούμε το μύθο του Προμηθέα, ο οποίος έκλεψε τη φωτιά από τη Θεϊκή εξουσία προς χάριν του ανθρώπου. Και τιμωρήθηκε σκληρά. Τον υπεράνθρωπο του Νίτσε ο οποίος καίει, καταστρέφει την ανθρώπινη ουσία του, θάβει την ανθρώπινη υπόστασή του για να γεννήσει κάτι ανώτερο, κάτι για το μέλλον. Το μύθο του Εωσφόρου! Μέσα από μια φαινομενικά και επιδερμικά “θεία” τάξη, όπου τα πάντα κινούνται σύμφωνα με τις επιταγές του “Θείου” νόμου, ΕΝΑΣ τύπος ανθρώπου ξεκορμίζει, αποκόπτεται από το περιβάλλον του (άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο) και χαρίζει την απόκληρη πορεία του.
Ο Εωσφόρος που τολμά να υψωθεί μπροστά στη “Θεϊκή Δύναμη”, να αντισταθεί στη γαλήνη, την ηρεμία, την ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη. Δεν χωρά στα σύνορα του Παραδείσου. Τι αλαζονεία! Τι θράσος! Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι μιας παρηκμασμένης “Θεϊκής Δύναμης” μια αιχμηρή κοφτή γραμμή φωτός!
Ο Ανίκητος ήλιος! Ο Εωσφόρος! Τίθεται εκτός Παραδείσου. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Θα πάρει το δρόμο του. Έναν δρόμο που ξέρει καλά και που θα δεχτεί από περηφάνια και όχι από υποταγή στη μοίρα (Τι λέξη κι αυτή… Η μοίρα, το άλλοθι των αδυνάτων). Θα φτιάξει τη δική του “Κόλαση”. Θα καλέσει όλους αυτούς που θαμπώνονται από το Φως του. Από τους ίδιους με αυτόν Κολασμένους. Οι ανά τον κόσμο δούλοι, υποταγμένοι θα τον πουν Διάβολο, Σατανά και αυτός θα γελά, θα καγχάζει. Μόνος του. Με τους συντρόφους του. Με τους συμπολεμιστές του. Ο Εωσφόρος. Αυτός που φέρνει το Λευκό Φως, την Αυγή κάθε χιλιετία… Η Θρησκεία μία: Το αίμα! Το φως!».
Στο άρθρο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: »Ο ΛΕΥΚΟΣ ΕΩΣΦΟΡΟΣ του 21ου αιώνα. Αυτή είναι μεγάλη τιμή. Αυτή είναι καταξίωση των αγώνων μας. Αυτό είναι το στεφάνι που μας χάρισαν οι εχθροί μας. Σε εμάς απομένει το απόλυτο θράσος. Ας θυμηθούμε το μύθο του Προμηθέα, ο οποίος έκλεψε τη φωτιά από τη Θεϊκή εξουσία προς χάριν του ανθρώπου. Και τιμωρήθηκε σκληρά. Τον υπεράνθρωπο του Νίτσε ο οποίος καίει, καταστρέφει την ανθρώπινη ουσία του, θάβει την ανθρώπινη υπόστασή του για να γεννήσει κάτι ανώτερο, κάτι για το μέλλον. Το μύθο του Εωσφόρου! Μέσα από μια φαινομενικά και επιδερμικά “θεία” τάξη, όπου τα πάντα κινούνται σύμφωνα με τις επιταγές του “Θείου” νόμου, ΕΝΑΣ τύπος ανθρώπου ξεκορμίζει, αποκόπτεται από το περιβάλλον του (άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο) και χαρίζει την απόκληρη πορεία του.
Ο Εωσφόρος που τολμά να υψωθεί μπροστά στη “Θεϊκή Δύναμη”, να αντισταθεί στη γαλήνη, την ηρεμία, την ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη. Δεν χωρά στα σύνορα του Παραδείσου. Τι αλαζονεία! Τι θράσος! Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι μιας παρηκμασμένης “Θεϊκής Δύναμης” μια αιχμηρή κοφτή γραμμή φωτός!
Ο Ανίκητος ήλιος! Ο Εωσφόρος! Τίθεται εκτός Παραδείσου. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Θα πάρει το δρόμο του. Έναν δρόμο που ξέρει καλά και που θα δεχτεί από περηφάνια και όχι από υποταγή στη μοίρα (Τι λέξη κι αυτή… Η μοίρα, το άλλοθι των αδυνάτων). Θα φτιάξει τη δική του “Κόλαση”. Θα καλέσει όλους αυτούς που θαμπώνονται από το Φως του. Από τους ίδιους με αυτόν Κολασμένους. Οι ανά τον κόσμο δούλοι, υποταγμένοι θα τον πουν Διάβολο, Σατανά και αυτός θα γελά, θα καγχάζει. Μόνος του. Με τους συντρόφους του. Με τους συμπολεμιστές του. Ο Εωσφόρος. Αυτός που φέρνει το Λευκό Φως, την Αυγή κάθε χιλιετία… Η Θρησκεία μία: Το αίμα! Το φως!».
