O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ
Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος
Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία
Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός,
Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.
Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει
Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι
οι ποιητές ξυπνούνε,
Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο
Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν
Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε
Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.
Και αυτός στην μέση του ναού,
Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
Στο βάθρο του βωμού,
Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος
Την ώρα δοξάζει της θυσίας
Των ευγενών ενστίκτων και της βίας
Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν
Το ποίημα του σημερινού ηγέτη της Χρυσής Αυγής αναφέρεται προφανώς σε θυσίες στο όνομα του αρχαίου θεού Πάνα, που εδώ ο Νίκος Μιχαλολιάκος «ενσωματώνει» περιέργως σε τελετουργικά που δεν είναι και τόσο συνήθη στην αρχαία ελληνική θρησκεία. Χαρακτηριστικό είναι δεν το γεγονός ότι δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τον Πάνα (και μάλιστα δις) «σατανικά υπέροχο». Τώρα, πως είναι δυνατόν η σατανική ιδιότητα να μπαίνει ως επίρρημα στο «υπέροχος», για τον θεό στον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν την πανίδα και τη δύναμη της ζωής, είναι μάλλον θέμα διαστροφής , είτε σκόπιμης με στόχο την εξαχρειώση των ηθών όσων θα έπεφταν στην "παγίδα" της Χρυσής Αυγής, και την τελική μύηση τους στην εγκληματικότητα και τον σατανισμό, είτε μη σκόπιμης αλλά αποτέλεσμα ψυχικής διαταραχής.
